Lieve lezer,

Dit is hem dan, het allerlaatste verslag van uw favoriete geschiedschrijver. Nooit meer verhalen over de boefjes van het tweede, geen verzinsels meer over partijen die anders zijn gegaan dan u denkt, of vertellingen over lang geleden.

Maar we gaan nog een keer op jacht, op jacht naar de prooi, op jacht naar twee matchpunten. Stukkenjagers was er alles aangelegen om te winnen en te jagen op ons als prooi. Je moet dus scherp zijn of scherp staan. In ieder geval, 's ochtends maar eerst naar de barbier ('to look sharp'), de Meesterbarbier, wellicht ga je dan ook schaken als een meester?

Bram v.d. Vrande had iets anders bedacht om in vorm te komen. Zijn conditietrainingen hadden we het over tijdens het eten, maar mentaal had zich dusdanig voorbereid dat hij pas binnenkwam op precies het moment dat we mochten beginnen. Efficiënt was dat, want zijn tegenstander hielp hem ook nog eens aan een snelle overwinning. Kienfong Lie-Kwie liet wat gaten in zijn stelling vallen en daar maakte Bram optimaal gebruik van.

Een snelle voorsprong, dus werd de jager de prooi en andersom? Wie snel klaar was na Bram, blijft even in het midden, maar Bart v.d. Berg had in ieder geval ook een fijne partij. Hoe hij een stuk won, geen idee, maar Ron de Veen probeerde zich nog lang staande te houden. Bart bleef binnen nog koeltjes, rondde de partij keurig af en mocht daarna de warmte op zoeken in het zonnetje.

Janko Huic mocht het ondertussen op het tweede bord proberen. Janko heeft een lastig seizoen. Na vorige jaar en afgelopen zomer uitstekende resultaten bij elkaar te schaken, lukt het nu allemaal even niet meer zo goed. Kon hij dat tij keren tegen Patricia de Wit? Patricia kreeg een sterk centrum en bij de poging dat aan te tasten, verzwakte de diagonaal van h1 naar a8 dusdanig voor zwart, dat Janko de hoop zag vervagen.

Ondertussen was ook Frank Vennix vakkundig naar achter gejaagd door zijn tegenstander, Toon Stuart. Vooral op de koningsvleugel stonden er stukken van zwart op plekken waar ze niet hoorden te staan. Heel even leek Frank een aanvalletje te kunnen opzetten, maar dat was slechts schijn.

De voorsprong was dus alweer als sneeuw voor de zon verdwenen. Maar over zon gesproken, Ruben Hooghwerff had alles rustig opgebouwd en zijn tegenstander, Bas Rosheuvel vond dat blijkbaar ook een goed idee met een witte loper op d1. Ruben kreeg controle over de d-lijn en kreeg een paard op f4 en gecombineerd met de opstelling van de witte stukken, werd dat een punt.

Zou het dan toch lukken? De prooi die de jager verslaat? Wordt het zo'n dag? De nestor van ons team, Eric van Dongen, besloot remise aan te bieden. Hij vertrouwde op een punt van ondergetekende of de captain. Maar hoe groot was de kans dat zijn tegenstander, Hans van Iersel, nou dat aanbod zou aannemen? Zeker gezien de stand en de stelling op het 1e bord. Ook de stelling op hun eigen bord leek nog prima een speelstelling. En toch, het werd aangenomen.

Uw verslaggever keek ondertussen naar zijn eigen eigen stelling. Het was niet best. Al na een zet of zeven had hij eigenlijk geen vertrouwen in zijn stelling, maar Rens Zuiderwijk strafte het denkelijk niet snel genoeg af en hij kreeg tegenspel. Het tegenspel werd echter wel goed verweerd en de puinhoop die zijn stelling was, was niet meer te redden.

Alle hoop op Thomas Kaufmann. Thomas en schrijver dezes hebben de afspraak om tegelijk de 2000 ELO-puntengrens te bereiken. Hij wist dus wat hem te doen stond, of was het andersom. En fin, hij speelde tegen Karel Storm een spannende pot en was volop in de aanval. De koning van Karel leek ieder moment een vernietigende aanval over zich heen te krijgen. De stukkenjacht was nu echt begonnen. Thomas had een mooi motief gezien, sloeg zonder blikken of blozen een pion op f6 met zijn toren, terwijl de pion ruim gedekt stond. Maar hij had meerdere tactiekjes gezien, dus dit moest gaan werken. Karel keek even naar zijn klok, een paar minuten nog. Sloeg terug met zijn koning en daar stond Thomas dan, een toren achter. Jagen op stukken? Nee, de Koning was te sterk. Helaas de verkeerde Koning.

Wat een slotstuk, 4.5-3.5 verloren, zo dicht bij.

Het was een mooi seizoen met prachtige mensen (zie de foto) en als je tot hier hebt gelezen: Een fijne zomer en vooruit, volgend seizoen, speciaal voor jou, lieve lezer, meer verslagen. Wil je toch bij zijn?