JA! We zijn weer begonnen. En hoe! Wat een zomer, wat een transferperiode. Onze scout heeft in Azië gezeten, diep verborgen in de oerwouden van Tilburg, en dan ook nog eens ja, waar eigenlijk niet? Hollywood, geen acteurs die onlangs uit de dood zijn opgestaan? Nee, ik moet niet mijn favoriete moment band van het moment hier niet vernoemen. Laat maar even zitten, nieuwe dingen zal ik wel op een andere manier proberen te vernoemen. Acht uur 's ochtends, geniet er van!
Woensdagavond, clubavond van De Stukkenjagers, onze scout heeft Bram van de Vrande, vooruit gestuurd. Op de site van de Stukkenjagers valt er te lezen dat zijn tegenstander, Joost Op 't Hoog aardig leek te staan. Daar bleken de meningen toch over verdeeld te zijn, en terecht blijkbaar! We begonnen op zaterdagmiddag, 12.00 uur stipt, met een vol punt voorsprong.
Stipt?! Niet helemaal stipt. Blijkbaar moet vanaf dit seizoen iedere naam worden opgelezen, dus komende ronde weten we wie er op bord 8 bij Schaakvereniging Ik Weet Het Ook Niet (geen afkorting?) speelt. Na de nieuwe plichtplegingen, wat toch wel iets heeft, gingen we echt van start met het nieuwe seizoen. Onze captain had het schip verlaten en was overgestapt naar het eerste (geen verwijt), maar mijn chemische romantiek hield wel even pauze (oh, gaan we op de punkband-tour? JA! Hoeveel heb je er al gespot, een koffie met een koekje voor degene die alle acht punkbands correct spot, en dit is er geen?!). Anyway, zullen we even aan Scotty vragen hoe het gegaan is? Of weet hij het niet? Oh, ik geniet hier weer zo van, wat is er leuker dan schaken? Een verslag schrijven over partijen waar je soms te weinig van mij krijgt. Frank Vennix stond degelijk dacht ik, tot ik goed keek. Kwaliteit achter, speelde precies wat ik dacht, sloeg op f2 met een paard of loper (de volgorde even niet meegekregen) om weer de toren terug krijgen, en daarna met f6 de f-lijn open maken. Maar als we goed tellen, sta je dan wel een stuk achter als je op zo'n manier een kwaliteit terugwint. Christian Zouridis wist daar wel raad mee.
Dat stak het vuurtje aan bij De Stukkenjagers (ja, ja, de vierde punk-band), achtereenvolgens ging onze China-ganger, en ik wou zeggen nieuwste aanwinst, Joost Stapelbroek, er toch helaas simplistisch af, maar onze captain stak een stokje voor deze opbouw van het verslag. Goed, Joost verloor tijdens zijn debuut in het tweede van Pieter Priems. Is lastig ook, een debuut maken als je zo kort daarvoor nog op trainingskamp was. Maar nu helemaal geacclimatiseerd, gaat uw favoriete geschiedschrijver er vanuit dat hij een puntenmachine wordt. Nu ben ik bij de vijfde punkband aan beland in mijn playlist, maar deze is lastig te vertalen, laat staan te verwerken in een verslag over een schaakpartij. I need a hero to save me now. KiNG 2 had het zo maar kunnen zingen.
We schakelen even over naar Werchter, Rock Werchter (ook al weer gewoon 15 jaar terug die editie, pfff), daar vinden we een band die een beroerde onderneming hebben (maar liedjes maken dat ze kunnen), een beetje zoals Mika de Jong (uitgedost in een KiNG-polo) tijdens zijn partij tegen Lex Karstens. Heel beroerd was het niet, maar dat zingen ze ook. Hij had hem waar hij hoopte dat hij hem zou hebben, maar hij liet hem toch opeens toe om een tweede kans aan te grijpen. Lex pakte die met tweede handen aan en kwam met dame en paard binnen, terwijl Mika alleen met een dame binnen kwam. 3-1 al achter.
Tijd voor wat nieuws.
Vorig jaar begonnen we met dit verslag.
Blijkbaar heb ik de PGN daarin stuk gemaakt, maar een van de dingen die we zien is dat Ruben verloor in de eerste wedstrijd. Dat kon niet weer gebeuren. Maar goed, iemand vertelde ook dat er wel meer dingen nooit zouden gebeuren bij Ruben, die nu blijkbaar toch waar bleken te zijn. Iemand vertelde bijvoorbeeld dat hij een vriend heeft, die er uit ziet als een vriendin? (Punkband zes, niks aan de hand!) Hij was lekker aan het aanvallen en hoe! Alles over de koningsvleugel tegen Ron de Veen. Als een aanvallende speler, leek mij dat heel goed, maar na wat wik en wegen (geen punkband) ging hij toch over remise na zettenherhaling.
Alle vertrouwen in Kimberley, Rob en uw altijd favoriete verslagschrijver (waarom lees je dit immers?). Acht punkbands schreef ik hierboven, veel te weinig natuurlijk voor de spanning die nu komt. 3.5-1.5 was de tussenstand, alle drie winnen en we zijn alsnog spekkoper. Rob stond gewonnen, Kimberley was ook goed uit de opening gekomen en met ondergetekende weet je het nooit. Twee remise-aanboden al gekregen, speelde ik toch door in een behoorlijk gelijk eindspel.
Het is dan misschien niet helemaal een punkband, slechte gewoontes, sorry (als je drie keer naar een concert gaat, weet je ondertussen wel dat je de artiest gerust een solo-punkband kan noemen), maar dat gebeurde bij Kimberley ook. Goed spelen, teveel tijd gebruiken en daardoor als het er echt toe doet toch een paar mindere zetten spelen. Sjo Smeets wist dat handig af te maken. 4.5-1.5, verloren helaas, maar zonder trots? Nee, absoluut. Tijd voor punten van het bestuur.
Rob stond al een tijdje goed. En die bleef maar tellen (acht punkbands of hun lyrics genoemd), hoeveel pionnen voor? Eén, nul, één, twee. Paard van de tegenstander bijna ingesloten, kalm blijven. Punt binnen tikken, dat kunnen we, tegenstrijdig met zijn achternaam wel aan Haast overlaten. Vol op de maat, kalm met zwart tegen Peter de Wit.
Nou 4.5-2.5, waar speelde ik nog voor? Niet meer voor de bands of artiesten, die hebben we nu wel gehad. Maak ik mijzelf er toch weer gemakkelijk van af. Alles was ook afgeruild, eindspel met vijf pionnen en paard voor beiden. Na die twee remise-aanboden van Paul Castermans, was het nu tijd voor mijn eigen remise-aanbod. Ik hoopte wel op een slot waar onderstaande foto van toepassing was, maar helaas dus.
De partij, want dat verdien je als je tot hier hebt gelezen!
Goed verslag? Nee, maar wel het laatste redmiddel voor deze ronde om het verlies te verzachten. Komende ronde mogen we thuis liedjes gaan zingen tegen De Baronie. Bij zijn is meemaken! (Toch negen, en geen Harry Potter-verwijzingen)
