We mogen weer: Waalwijk 1 – KiNG 2

Enkele weken terug stuurde kersvers teamcaptain dhr. Kaufmann een overzicht met data. “Graag aangeven wanneer je kunt,” was het verzoek. Vol enthousiast ging ik met de groene kleur langs de vakjes achter mijn naam.

De externe competitie op zaterdag is het hoogtepunt van de week van menig schaker. Eindelijk een middagje verlost van de baas, thuis of op werk. Je ziet met een beetje mazzel je favoriete medeschakers die net zo enthousiast zijn. Natuurlijk zijn er nog een aantal componenten die het enthousiasme over zo’n middag vergroten. Bijvoorbeeld de speellocatie, de tegenstanders en het verloop van de wedstrijd.

Met een ruime sporthal als eerste speellocatie dit seizoen en prettige tegenstanders was het vooral het spelverloop dat het enthousiasme voor het restant van het seizoen kon bepalen.

Uw favoriete verslaggever was nog niet enthousiast genoeg voor een lange partij en had omstreeks 14.00 uur dan ook de tijd om de lijnen van de sportzaal te gaan bestuderen. Misschien wel interessanter dan hoe het verliep in de remisepartij tegen Wilbert Schreurs.

Hernieuwd enthousiasme had Maykel, welkom bij KiNG 2, voor lange partijen in ieder geval. Tactisch al goed getraind door Mark Clijssen, fleurde hij zijn debuut op met een winstpartij. Niet bang voor een koningsaanval van zijn tegenstander, bleef hij kalm, won een stuk, en dat werd al snel meer. Joost Duquesnoy probeerde nog zijn aanval door te zetten maar verloor daarbij zijn tijd uit het oog.

Ondertussen had Carlos op het vierde bord vol enthousiasme redelijk snel geschaakt. Hij wilde echt niet schaken eigenlijk, maar zijn clubhart en enthousiasme voor het spelletje gaf de doorslag en zo zat hij tegenover Ad Kroot. Lang leek dit prima te gaan, maar in het eindspel gingen er wat dingen strategisch mis en verloor Carlos zijn pionnen en hield Ad er twee over. Die liepen beetje bij beetje naar de overkant.

Datzelfde gebeurde bij onze tweede Frank. Altijd verwarrend, twee personen met dezelfde voornaam. Deze Frank was enorm enthousiast en was op de fiets naar Waalwijk komen rijden. Normaal fietste hij niet zo ver zei hij, dus dan moet hij er echt zin in hebben gehad! Hij trof Lars Timmers op het achtste bord en ondanks dat hij een pion had verloren leek het halverwege de middag eigenlijk best prima. Maar dat duurde niet lang. Een kwaliteit ging verloren en toen kon ook hier een pion van de tegenstander naar de overkant komen.

Dan hadden we Ruben. Die zat op het derde bord. Bij Ruben is het enthousiasme vaak niet echt af te lezen van zijn gezicht. Logisch want hij was natuurlijk weer vroeg op pad vanaf Rotterdam naar Waalwijk met het OV. Desalniettemin compenseerde zijn partij veel. Zijn tegenstander, Sander van Dijk, had na verloop van tijd niet veel in de pap te brokkelen in de partij. De wurggreep die Ruben had op de stelling noopte zijn tegenstander tot het opgeven van een kwaliteit en toen was het snel klaar.

Bart, het enthousiasme zelf, is berucht in Waalwijk sinds deze zomer. De Waalwijkers hadden volop mee gedaan in Rosmalen, waar Bart deze zomer een toernooi gewonnen heeft. Vandaag mocht hij het tegen Hans Sinnige het opnemen. Een knotsgekke partij die heel veel spannends in zich had. De tactieken waren net zo zoet als Bart op deze foto.

Bart geniet van zijn toetjes

Maar het mocht niet baten. Het ging net wat te ver en dat liep niet goed af.

Ondertussen had ook Miss Enthousiasme, Marion, een mooie partij gespeeld. Tegen Nico Pol kwam ze heel goed uit de opening en kwam een pion voor te staan. Dat leek de goede kant uit te gaan en dat zou mooi zijn want dan was een grote kans op een matchpunt of zelfs twee. Datzelfde leek aan de hand bij Thomas, ons kersverse captain. Hij speelde tegen Feike Leifrink en had ook een pion meer. Was er een stunt in de maak?

Marion koos voor veiligheid met weinig tijd en besloot remise aan te bieden. Dat liet Nico zich, die al eerder remise had aangeboden, geen twee keer zeggen. Achteraf had Marion spijt, maar dat mag het enthousiasme over een goede partij niet verpesten! Thomas probeerde ondertussen zijn extra pion naar voren te brengen, maar in een eindspel met slechts dames en vier tegen drie pionnen, waarvan de extra pion een randpion was kon dat wel eens lang duren.

Terwijl hij zwoegde om een winst te vinden, werd er gezocht naar een restaurant waar iedereen enthousiast over was. Het werd Lucky Apple, een all-you-can-eat vlakbij de speellocatie. Ondertussen was het zover, alles wat door Waalwijk van het bord kon worden gegeten, was bereikt. Met 4.5-3.5 zat het team van Waalwijk net aan vol maar leek tevreden. Waren wij dan ontevreden? We hadden toch nipt verloren?

Nee, wij waren enthousiast over wat de avond ons nog zou brengen, en enthousiast over wat we wel gescoord hadden vandaag! Want op papier waren wij een pak minder sterk maar zo dichtbij, dat geeft hoop!

Natuurlijk moeten we nu niet te hard van stapel lopen, dus helpt de Schaakbond ons een handje. Ons enthousiasme over het schaken wordt pas in november voortgezet met een thuiswedstrijd.