Wederom is KiNG A erin geslaagd een wedstrijd in de avondcompetitie niet te verliezen. Voor de vierde (!) keer op rij kwam er een 2-2 op het scoreformulier, ditmaal tegen koploper HMC Den Bosch A. Vorig seizoen was het onder leiding van teamcaptain Schouten nog de dood of de gladiolen. Dit seizoen is het een en al degelijkheid. Winnen? Eerst maar eens niet verliezen! KiNG B en C doen eigenlijk precies hetzelfde. Nul nederlagen. Klein verschil is dat zij wel bovenaan staan. Details… Voorlopig staan we op een degelijke derde plek, de plek waar we vorig seizoen ook geëindigd zijn. Of het genoeg is om het bestuur tevreden te houden? De tijd zal het leren.
Net als in de vorige wedstrijd tegen WLC A hadden we te maken met een late afmelding. Gelukkig wilde Frans ons (opnieuw) uit de brand helpen. Om hem tegemoet te komen, mocht hij een bord kiezen. Bord 1 was vrij vanwege de afmelding. Op bord 3 zat ik zelf, die mocht ie ook best hebben. En op bord 2 zat Jordy, die vindt het vast niet erg om te ruilen. Keuze genoeg dus. Drie mogelijkheden, wat zou het geworden zijn? Precies, wit op 4. Bram schoof door naar 1, en de rest kon hetzelfde blijven.
Iets na kwart over 8 werd er begonnen aan de wedstrijd. Thomas Beerdsen Mollema, voorzitter van HMC en tevens lid van ons genootschap, had al door laten schemeren dat ze niet zo sterk zouden opkomen als vorig seizoen (toen in de laatste ronde het kampioenschap veilig werd gesteld). Destijds hadden ze een gemiddelde van 2407, nu moesten ze het doen met een schamele 2337. Naast Twan Burg was ook Jeroen Bosch weer van de partij. Dit zou weleens de kampioenswedstrijd kunnen worden, dus Jeroen was al een tijdje geleden gecontracteerd. Het viertal werd gecomplementeerd door basisspeler Wilbert Schreurs.
Over naar de wedstrijd. Jordy Schouten mocht het met wit opnemen tegen Twan Burg. Een Alapin ging over in een soort doorschuifvariant van het Frans. De witte stukken stonden beter opgesteld, en dat was voor Jordy het sein om met h4 de zwarte koning onder vuur te nemen. Zwart kon de pion slaan, maar dat zou wel ten koste gaan van zijn zwartveldige loper. Jordy had zeker compensatie, maar dat werd steeds minder. Twan verdedigde nauwkeurig en sloeg vernietigend toe in de counter. Misschien toch niet de pion moeten offeren? Achteraf is het makkelijk… 0-1 voor HMC.
Niet veel later eindigde de partij Wilbert Schreurs – Mark Haast. Wilbert speelde een Konings-Indisch in de voorhand, waarop ik reageerde met een Botwinnik opstelling (pionnen op e5 en c5). Wit gooide het centrum open met c3 en d4, maar vooral de zwarte loper op g7 profiteerde hiervan. De waardering schommelde een tijdje tussen (bijna) gelijk en goed voor zwart, totdat Wilbert zich in tijdnood pardoes mat in één liet zetten. Een welkome meevaller voor KiNG, al was de stelling (objectief) al niet meer te redden. 1-1!
Op het (zelfgekozen) vierde bord speelde Frans Konings met wit tegen Thomas Mollema. Als iemand er altijd voor gaat, dan is het Frans wel. Zo ook deze partij. Al snel na de opening werden de pijlen gericht op de zwarte koning. Thomas moest nauwkeurig verdedigen. Dat is hem meestal wel toevertrouwd, al kwam hij toch een beetje in de problemen. Met een goed getimede afleidingsmanoeuvre op de damevleugel wist hij de stelling echter tijdig te compliceren. Beide spelers kregen kansen. Beide spelers verzilverden die niet. Remise, en een 1,5 -1,5 tussenstand.
De wedstrijd zou dus beslist worden op het topbord, waar Bram van den Berg het met zwart mocht opnemen tegen Jeroen Bosch. Geen gemakkelijke taak, al maakt Bram zich nooit zo’n zorgen. Dat was ook nergens voor nodig. In een Scandinaviër werden de dames al snel geruild. De witte pionnenstructuur had wat schade opgelopen, maar het loperpaar bood voldoende compensatie. Jeroen verbeterde langzaam zijn stelling en Bram hield keurig stand. Nadat er een hoop stukken werden geruild, veranderde het stellingsbeeld. Opeens was het wit die moest oppassen.
Twan, teamleider van HMC, zag de bui al hangen. Hij sommeerde Jeroen remise aan te bieden. Jeroen volgde zijn advies op. Bram zag dat de stelling remise was en nam het aanbod aan. In de analyse bleek dat Jeroen toch iets anders van plan was, waarna het allemaal niet zo makkelijk was geweest. “Volgende keer toch maar even doorspelen”, verzuchtte Bram na de analyse. Desalniettemin een prima resultaat, waardoor de wedstrijd in een 2-2 gelijkspel eindigde.
